"Галоўная задача - быць надзейным злучальным звяном для мільёнаў людзей.»

Валянціна Віктараўна Марголис свой шлях у беларускай энергасістэме пачатку лінейным кантралёрам у Энерганагляду па «Мінскэнерга», а ў наступным перакладзеная інжынерам па працы з бытавымі спажыўцамі электрычнай энергіі (абанентамі). У энергасферы прапрацавала аж да 2020-Больш за дваццаць гадоў і заслужана пайшла на пенсію.

- Валянціна Віктараўна, як пачыналася ваша кар'ера ў энергетыцы, і як успрыняў вас калектыў, такую маладую, яшчэ зусім не дасведчанага ў гэтай сферы супрацоўніка?

- Скажам так, я не зусім ужо была і юна, так як прыйшла ў Энерганагляд ўжо пасля доўгага перыяду працы інжынерам па рамонце і абслугоўванню ЭВМ ў інфармацыйна-вылічальным цэнтры Минпромстроя. Безумоўна, хочацца ўзгадаць і аддаць даніну глыбокай павагі былым калегам. Дзякуючы высокім маральным і прафесійным якасцям гэтых людзей, Я, прыйшоўшы на працу ў 1996 годзе пасля заканчэння Мінскага радыётэхнікума (а цяпер філіял БДУІР "Мінскі радыётэхнічны каледж") адчула згуртаванасць, прафесіяналізм калектыву, неабыякавага да лёсу прадпрыемства, гатовага пастаянна павышаць свой прафесійны ўзровень, рухацца наперад і развівацца.

- Валянціна Віктараўна, Вы так цёпла адгукаецеся аб былых калегах, а сёння імі маеце зносіны?

- А як жа? Кожны раз сустракаемся.

- У вас такая складаная прафесія, можна сказаць шматзадачная не пашкадавалі што пайшлі працаваць у энергетыку?

- Ні разу! Я настолькі праніклася прафесіяй, што яна стала справай майго жыцця. Усе гады аддала гэтаму рамяству, калі можна так сказаць. Калі ў інфармацыйна-вылічальным цэнтры я працавала з машынамі і глядзела ў асцылограф, то прыйшоўшы ў Энергазбыт трэба было ўзаемадзейнічаць з людзьмі і для людзей. Тут ужо не на жарт, прыйшлося стаць і псіхолагам, каб прадбачыць настрой абанента, зразумець і растлумачыць яму даходліва як здымаць паказанні з электралічыльніка, якая колькасць разрадаў ўлічваць, растлумачыць аб усіх дзеючых тарыфах (бо былі абаненты, якім больш выгадна перайсці на дыферэнцыраваныя тарыфы па часавых перыядах). З прычыны таго, каб паказаць розніцу ва ўліку дыферэнцыраванага тарыфу і звычайнага, даводзілася гэтак жа пралічваць суму, прадстаўленую да аплаты за спажытую электрычную энергію. Гэтак жа я павінна была растлумачваць аб усіх належных ільготах для спажыўца, і якія дакументы неабходна сабраць для атрымання гэтай льготы.

Людзі трапляліся розныя, былі пазітыўныя, добразычлівыя, але сустракаліся на маім шляху і аматары прыўнесці лыжку дзёгцю. У асноўным гэта неплацельшчыкі і парушальнікі правілаў электразабеспячэння.

- А што дапамагала вам захоўваць душэўную раўнавагу ў такіх стрэсавых сітуацыях? І ці былі думкі змяніць працу?

Я заўсёды мела падтрымку сваіх калегаў па працы: кіраўнікоў, юрыстаў. Нават пры ўзнікненні стрэсавых сітуацый, у мяне ні разу не было думкі змяніць працу.

- А што наогул з сябе ўяўляе гэта загадкавае, усёабдымнае слова Энергетыка і ці так ужо вялікая яе важнасць, як пра гэта нам кажуць?

- Каб зразумець, наколькі Энергетыка важная, дастаткова застацца на кароткі час без цяпла і святла. Энергетыка іншымі словамі-гэта жыццё.

І важнасць яе вызначаецца не толькі тым, што гэта бюджэта-якая ўтварае галіну. Энергетыка заўсёды была актуальнай, а сёння энергетычная сістэма Беларусі — гэта стабільна працуе тэхналагічны комплекс, які забяспечвае надзейнае і бесперабойнае забеспячэнне нашу краіну энергіяй. Гэта адна з прыярытэтных галін народнай гаспадаркі, якой належыць ключавая роля ў стабільным развіцці Рэспублікі. Яе развіццё вызначаецца стратэгіяй дзяржавы і шэрагам праграм, якія забяспечваюць паслядоўнае дасягненне устаноўленых прыярытэтаў пры падтрымцы і гарантыях на дзяржаўным узроўні.

Беларуская энергетычная сістэма ўяўляе сабой складаны комплекс, які ўключае электрастанцыі, кацельні, электрычныя і цеплавыя сеткі, сёння гэта ўжо і беларуская атамная электрастанцыя, усё гэта звязана агульнасцю рэжыму працы на ўсёй тэрыторыі Рэспублікі.

- Сёння як ніколі ў энергетыцы цэняцца людзі прафесіяналы сваёй справы. Валянціна Віктараўна, а вы за што шануеце гэтую прафесію?

- Энергетычная галіна ў нашай краіне вялікая, і ёй пастаянна патрэбныя кваліфікаваныя спецыялісты. Да таго ж заўсёды адбываецца натуральнае рух кадраў: хто-то ідзе на павышэнне, хто-то сыходзіць на пенсію, хто-то мяняе працу, хто-то пераязджае. Так што вялікіх праблем для працаўладкавання пры наяўнасці адукацыі, кваліфікацыі і жадання працаваць у энергетычнай галіне няма.

- Якую параду вы маглі б даць маладым энергетыкам?

- Працаваць і яшчэ раз працаваць. На сумленне. За ўсю працоўную дзейнасць у мяне не было ніводнай вымовы. Галоўнае — заставацца сумленным. І перад людзьмі, і перад самім сабой. Не трэба баяцца складанасцяў. Яны нас загартоўваюць.

- Валянціна Віктараўна, Скажыце а ў чым сакрэт вашай маладосці?

- Энергетыка (усміхаецца). Адчуванне дачынення да важнай, пачуццё патрэбнасці людзям дае сілы, каб працаваць і жыць. Ды і сумаваць з нашай прафесіяй не даводзілася ніколі. Сёння я, вядома, ужо на заслужаным адпачынку, але, нават пайшоўшы на пенсію, з'яўляюся старшынёй пярвічнай ветэранскай арганізацыі філіяла «Энергазбыт» РУП «Мінскэнерга» Рэспубліканскага грамадскага аб'яднання ветэранаў-энергетыкаў.

- Пастаянна быць на пасадзе на карысць людзям, я так разумею, гэта не прафесія, гэта пакліканне душы. Напярэдаднi нашага прафесійнага свята, Валянціна Віктараўна, што хочаце пажадаць, увогуле, усім, хто нас чытае?

- Мала якая арганізацыя ўспамінае сваіх былых супрацоўнікаў. Клопат аб ветэранах вытворчасці адміністрацыя і прафкам адзначаюць адным з важных пунктам калектыўнага дагавора і ў гэтым іх пазіцыі сугучныя!

Энергетык-гэта пакліканне, якое аб'ядноўвае тых, на каго заўсёды можна пакласціся, а Дзень энергетыка — больш, чым проста прафесійнае свята. Бо ад нас, энергетыкаў, залежыць лёс краіны. Напэўна, ёсць глыбокі сэнс у тым, што свята энергетыкаў прыпадае на дзень зімовага сонцастаяння, павароту ад цемры да святла і ад зімы да лета. Гэта яшчэ і напярэдадні Новага года, час падвядзення вынікаў і праверкі планаў на бліжэйшую будучыню і хай гэтыя планы будуць доўгаідучымі, а жыццё дапамагае іх ажыццявіць.